Moja nauka przyspieszyła w tempie, którego wcześniej nawet nie potrafiłam sobie wyobrazić.

💠 Zaczęłam mówić płynniej,

💠 Używać bardziej naturalnych zwrotów. 

💠Nawiązałam przyjaźnie z Hiszpanami, które trwają do dziś.

Wtedy zrozumiałam, że odkryłam coś, co naprawdę zmienia sposób nauki języków...

Co to takiego?

Po prostu zaczęłam spędzać więcej czasu z innymi studentami z Erasmusa.

Wszyscy mieliśmy ten sam cel – nauczyć się hiszpańskiego i jakoś odnaleźć się w nowym kraju.

Z dnia na dzień coraz bardziej czuliśmy, że jesteśmy w tym razem.

Motywowaliśmy się nawzajem, pomagaliśmy sobie, śmialiśmy się z błędów i wspólnie je poprawialiśmy.

I wtedy zrozumiałam, jak ogromną moc ma nauka w grupie – kiedy wokół są ludzie, którzy idą tą samą drogą i wspierają cię na każdym kroku. 

Po studiach otworzyłam własną szkołę i od ponad dwóch lat prowadzę ją w oparciu o to doświadczenie. 

Obserwując setki godzin zajęć – zarówno indywidualnych, jak i grupowych – potwierdziłam to, co odkryłam w Andaluzji:

Często grupy uczą się szybciej i skuteczniej.

Dlaczego tak się dzieje?

Bo w lekcji indywidualnej masz perfekcyjnie mówiącego nauczyciela i ucznia, który dopiero zaczyna. 

W grupie natomiast wszyscy są mniej więcej na tym samym etapie. 

☑️ Popełniają podobne błędy

☑️ Uczą się od siebie nawzajem

☑️ Widzą, że nie są jedynymi, którym coś nie wychodzi.

Ta świadomość daje luz i pewność siebie.

Pewnie teraz myślisz: “przecież w szkole też uczyliśmy się w grupach i to nie działało”.

Masz rację – ale to nie była Twoja wina.

I to była zupełnie inna sytuacja! 

Miała zrealizować program i wypełnić czas.

Uczniowie chodzili tam, bo musieli, nie dlatego, że chcieli. 

A brak motywacji ZAWSZE prowadzi do braku efektów.

Pracując z setkami uczniów, zauważyłam jedną rzecz, którą większość z nich miała wspólną —

KAŻDY, kto naprawdę nauczył się mówić po hiszpańsku, miał wokół siebie wspierające środowisko.

Ludzi, z którymi mógł ćwiczyć bez stresu, popełniać błędy bez wstydu i krok po kroku nabierać pewności siebie w mówieniu.

Bo właśnie pewność siebie jest tu kluczem – a ta nie rodzi się z podręcznika, tylko z kontaktu z innymi.